مهریه بر حسب این كه در زمان عقد تعیین شود یا تعیین آن به بعد موكول شود، انواعی دارد.

1- مهر المسمّی:

اگر مهر، ضمن عقد نكاح یا بعداً به تراضی معین شود مهر المسمی گفته می‌شود. حال اختیار تعیین مهر ممكن است حسب مورد به زوج یا زوجه یا شخصی سومی سپرده شود. میزان مهریه‌ای كه در مهر المسمی تعیین می‌شود منوط به تراضی طرفین یا شخص ثالث است: «تعیین مقدار مهر منوط به تراضی طرفین است». (مفاد ماده 1080 قانون مدنی)

ولی اگر اختیار تعیین مهر به زن داده شده باشد «در صورتی كه این حق به زن داده شده باشد، زن نمی‌تواند مهر را بیش از مهرالمثل تعیین كند». (مفاد ماده 1090 قانون مدنی)

از نظر قانون مدنی محدودیتی برای تعیین مهر نیست ولی طبق روایات ما مستحب است كه مهرالسّنه ملاک قرار بگیرد.

2- مهر المثل:

مهری كه بر حسب عرف و عادت و با توجه به وضع زن از لحاظ سن، زیبایی، تحصیلات، موقعیت خانوادگی و اجتماعی و مقتضیات زمان و مكان در موارد زیر تعیین می‌گردد:

أ) مهر المسمی تعیین نشده و نزدیكی واقع شده باشد.

ب)در عقد نكاح شرط عدم مهر شده باشد پس از وقوع نزدیكی مهرالمثل ثابت می‌شود.

ج) در مواردی كه مهر المسمی به جهتی از جهات باطل باشد، پس از نزدیكی طبق ماده 1100 قانون مدنی، زن مستحق مهرالمثل می‌باشد.

د) موردی كه مهر تعیین نشده و مرد پس از نزدیكی، زن خود را طلاق دهد.

3- مهر المتعه:

هرگاه در عقد نكاح مهر ذكر نشده باشد و شوهر قبل از نزدیكی و تعیین مهر، زن خود را طلاق دهد زن مستحق مهر المتعه است. (ماده 1093 قانون مدنی) در مهر المتعه، وضعیت اقتصادی و استطاعت مالی شوهر جهت تعیین مقدار آن مورد لحاظ قرار می‌گیرد ولی در تعیین مقدار مهرالمتعه وضعیت و شئونات زن ملاک عمل خواهد بود.

 

By سماء فرخنده نژاد|